Op deze bladzijde probeer ik te onderzoeken wat ik denk een fundamenteel concept van de structuur van 'Onze Maatschappij' is. Het meeste leeswerkwat ik tot nu toe gedaan heb is gericht op de Engelse wetgeving, wat gebaseerd is op 'Common Law' (een form van gewoonterecht). Dit in tegenstelling tot de Europese-, wat de basis heeft in het Romeinse rechts stelsel. Ik ben er echter van overtuigt geraakt dat het zelfde concept tegenwoordig de grondslag is voor beide 'systemen' In de praktijk de uitvoering lijkt in Nederland een stap dieper te gaan en, zoals ik het nu begrijp, is meer gebaseerd op het begrip 'Burger'. Het verschil in uitvoering heeft volgens mij waarschijnlijk te maken met de Juridisch cultuur; waar het onder het Engelse systeem meer gebruikelijk is om woorden te 'her-definiëren' is dit minder gebrekkelijk in het Nederlandse Juridische systeem.
Als je Engels goed genoeg is stel ik voor om eerst die bladzijde te lezen... (klick de vlag!)
(En natuurlijk ook: Alhoewel Nederlands mijn Moertaal is ben ik toch wel een beetje uit oefening.... )
het "persoon"
Ik vind het altijd nogal interesant om te zien waar een woord vandaan komt, oftewel de Etymologie
" Ontleend aan Latijn persōna ‘persoon, individu’, oorspr. ‘(toneel)rol; masker’, van onzekere herkomst, maar wrsch. een leenwoord, vergelijk Etruskisch phersu ‘masker’. De betekenis ‘rol, karakter’ is verouderd, maar nog te herkennen in enkele vaste verbindingen, bijv. in de persoon van‘vertegenwoordigd door’, in eigen persoon ‘zelf’. " M. Philippa e.a. (2003-2009) Etymologisch Woordenboek van het Nederlands
" persoon m., uit Lat. personam (-a) = 1. verkleeding, masker van een tooneelspeler, 2. rol van een tooneelspeler, 3. rol van den mensch in het leven, 4. de mensch in zijn levensrol. Persona is gevormd met Lat. per (z. per) en Gr. zṓnē = gordel, verwant met zugón (z. juk)." J. Vercoullie (1925), Beknopt etymologisch woordenboek der Nederlandsche taal
Kennelijk is de kwestie die we ons moeten afvragen;
'ben je' of 'heb je' een persoon?...
Hier wordt het dus belangrijk om verschil te gaan maken tussen je moerstaal en de taal van politici en rechters...
Het (dikke) woordenboek waar ik me ben opgegroeid :
per·soon (de; m,v; meervoud: personen)
1. individu, mens: het kost drie euro per persoon; mijn persoontje ik; in persoon zelf
2 (juridisch) mens of organisatie met rechten en plichten: er zijn natuurlijke personen (mensen) en rechtspersonen
3 (taalkunde) elk van de drie klassen van de persoonlijke voornaamwoorden: de eerste persoon (spreker), de tweede persoon (toegesprokene), de derde persoon (persoon of zaak waarover men spreekt)
1. individu, mens: het kost drie euro per persoon; mijn persoontje ik; in persoon zelf
2 (juridisch) mens of organisatie met rechten en plichten: er zijn natuurlijke personen (mensen) en rechtspersonen
3 (taalkunde) elk van de drie klassen van de persoonlijke voornaamwoorden: de eerste persoon (spreker), de tweede persoon (toegesprokene), de derde persoon (persoon of zaak waarover men spreekt)
Een iets meer uitgebreide verklaring is hier
Punt 2 verwijst dat er een specifieke definitie bestaat in het juridisch taalgebruik.
Volgens die specifieke woordenlijsten betekend 'persoon' het volgende;
Persoon. Drager van rechten en plichten, te onderscheiden in natuurlijk persoon en rechtspersoon.
Woordenboek juridische terminologie en politiejargon Jaap van der Wijk
Persoon (recht) Een persoon is een juridisch begrip voor een subject dat rechten en plichten kan bezitten. Het begrip omvat natuurlijke personen en rechtspersonen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Persoon_(recht)
In de rechtstaal. Een menschelijk wezen of een lichaam (corporatie, vereeniging, vennootschap, enz.), hebbende rechten en plichten die door de wet erkend worden. Ook onderscheiden als natuurlijk persoon, ter aanwijzing van menschen, en rechtspersoon, van zaken. http://gtb.inl.nl/iWDB/search?actie=article&wdb=WNT&id=M053131
Woordenboek juridische terminologie en politiejargon Jaap van der Wijk
Persoon (recht) Een persoon is een juridisch begrip voor een subject dat rechten en plichten kan bezitten. Het begrip omvat natuurlijke personen en rechtspersonen. http://nl.wikipedia.org/wiki/Persoon_(recht)
In de rechtstaal. Een menschelijk wezen of een lichaam (corporatie, vereeniging, vennootschap, enz.), hebbende rechten en plichten die door de wet erkend worden. Ook onderscheiden als natuurlijk persoon, ter aanwijzing van menschen, en rechtspersoon, van zaken. http://gtb.inl.nl/iWDB/search?actie=article&wdb=WNT&id=M053131
Een dictaat uit een Amerekaans naslagwerk over de wet, belangerijk genoeg om het eerst in engels te dicteren;
(oud engels taalgebruik heeft nogal veel commas...)
uit: 'American Law and Procedure'. Vol. 13, page 137, 1910
" This word 'person' and its scope and bearing in the law, involving, as it does, legal fictions and also apparently [IN APPEARANCE ONLY] natural beings, it is difficult to understand; but it is absolutely necessary to grasp, at whatever cost, a true and proper understanding to the word in all the phases of its proper use. A person is here not a physical or individual person, but the status or condition with which he is invested. Not an individual or physical person, but the status, condition or character borne by physical persons. The law of persons is the law of status or condition. "
Ik heb het geprobeerd te vertalen... (ben open voor betere suggesties...)
Het woord 'persoon' en de reikwijdte ervan in de wet, waarbij, als het gebruik maakt van juridische ficties en ogenschijnlijk ook [zoals het lijkt] natuurlijke wezens, is moeilijk te begrijpen. maar het is absoluut noodzakelijk om inzicht te krijgen, koste wat kost , in het ware en juiste begrip van het woord in alle fasen van het juiste gebruik ervan. Een persoon is hier niet een fysieke of individueel persoon, maar de status of conditie waarmee hij wordt belegd. Niet een individueel of natuurlijke wezen, maar de status, criterium, of de rol die gedragen wordt door de mens. De wet van de persoon is de wet van status of van conditie.
Man is een term van de natuur; persoon van de civiele wet.
er zijn twee juridische persoonsvormen;
Natuurlijk persoon: Een mens (individu) die in het recht als rechtssubject is erkend en daarmee drager is van wettelijke rechten en plichten. (bron)
Rechtspersoon: onpersoonlijke entiteiten als bijvoorbeeld een bedrijf of een vereniging, waaraan door de wetgever rechtspersoonlijkheid is toegekend, zodat zij in het rechtsverkeer kunnen optreden als een persoon. Een rechtspersoon kan bijvoorbeeld schulden hebben, contracten sluiten, strafbare feiten plegen of rechtszaken aanspannen (bron)
Rechtspersoon: onpersoonlijke entiteiten als bijvoorbeeld een bedrijf of een vereniging, waaraan door de wetgever rechtspersoonlijkheid is toegekend, zodat zij in het rechtsverkeer kunnen optreden als een persoon. Een rechtspersoon kan bijvoorbeeld schulden hebben, contracten sluiten, strafbare feiten plegen of rechtszaken aanspannen (bron)
Een Mens is een Persoon, en verschillende 'Vennootschapen' worden beschoud als een Persoon, maar er is duidelijk een fundamenteel verschil tussen een 'Mens' en een 'Vennootschap'... Als de defenitie van 'Persoon' zowel 'de Mens' als 'een Vennootschap' insluit, betekend dat dan dat de Mens automaties een Persoon is?
Een Zwaan is een Vogel. Is iedere Vogel een Zwaan?
Zwanen kunnen zowel Witte- als Zwarte Vogels zijn. (...wie wil er mee naar Engeland varen?...)
Iedere witte vogel is daarom toch geen Zwaan?
Een specifieke vorm van 'de persoon', namelijk de 'Natuurlijke Persoon' is een Mens.
Is daarom iedere Mens een Persoon?
“Persoonlijkheid in juridische zin is de bevoegdheid drager te zijn van rechten, verplichtingen en rechtsbetrekkingen (rechtsbevoegdheid, rechtssubjectiviteit). Het is de meest algemene voor het recht van betekenis zijnde eigenschap van de mens
en het is dan ook voor het rechtsverkeer noodzakelijk dat begin en einde van de persoonlijkheid kunnen worden vastgesteld.” (Asser/De Boer 2006, nr. 21. deel 1 van de Asser-serie)
en het is dan ook voor het rechtsverkeer noodzakelijk dat begin en einde van de persoonlijkheid kunnen worden vastgesteld.” (Asser/De Boer 2006, nr. 21. deel 1 van de Asser-serie)
bevoegdheid drager te zijn van rechten en plichten...
bevoegdheid: officieel erkend recht iets te doen (bron en meer)
Dus, m.a.w. officieel erkend recht te hebben om drager te zijn (van rechten en plichten) ...
Er is natuurlijk een groot verschil tussen 'het recht hebben' en 'verplicht zijn'.... Als de 'functies' ("rechten, verplichtingen en rechtsbetrekkingen") van de Persoon een 'plicht' zouden zijn, zou dan de bovenstaande definitie dan niet een vorm van het woord 'delegeren' of iets dergelijks moeten gebruiken?
"Delegatie (staatsrecht): Delegatie is in het Nederlandse staatsrecht het overdragen van een bestaande bevoegdheid door een orgaan dat krachtens attributie hiertoe bevoegd is, aan een ander orgaan dat de bevoegdheid onder eigen verantwoordelijkheid gaat uitoefenen. Niet alleen de bevoegdheid, maar ook de verantwoordelijkheid wordt gedelegeerd." (bron)
...
Dus, als ik een samenvatting kan maken van de verschillende juridische definities, en afvragen 'Wat is de relatie tussen de Mens als Persoon t.o.v. de 'Rechten en Plichten"?
"drager", of sterker "de bevoegdheid drager te zijn", "dat ... kan bezitten", maar meestal gebruikt "erkend" .
Vreemd genoeg is er blijkbaar geen juridische definitie voor het woord 'drager'.
We moeten er dus maar van uit gaan dat het de 'gewone' betekenis heeft. Dat heeft wel een voor de wet ongewenste consequentie; het is vrijwillig... Als je iets draagt kan je dat toch enig moment neerzetten? Als je moe bent bijvoorbeeld. :) Als je die keuze niet hebt ben je duidelijk een slaaf of een lastdier.
Maar ergens is er een Artikel 4, wat zegt:
"Niemand zal in slavernij of horigheid gehouden worden. Slavernij en slavenhandel in iedere vorm zijn verboden."
Bevoegdheid hadden we al gehad;
bevoegdheid officieel erkend recht iets te doen
'Kan' weet je wel, het komt van 'kunnen';
kunnen werkw. Uitspraak: [ˈkʏnə(n)] Verbuigingen: kon (verl.tijd enkelv.)
1) weten hoe je iets moet doen Synoniem: in staat zijn tot
2) mogelijk zijn
3) toegestaan zijn
kunnen: bij machte zijn, in staat zijn, vermogen (bron)
1) weten hoe je iets moet doen Synoniem: in staat zijn tot
2) mogelijk zijn
3) toegestaan zijn
kunnen: bij machte zijn, in staat zijn, vermogen (bron)
En dan natuurlijk het blijkbaar allerbelangrijkste: 'Erkend'
ERKEND
1) Als werkelijk aangenomen 2) Aanvaard 3) Bekend 4) Bevoegd (bron)
erkend bijv.naamw.Uitspraak: [ɛrˈkɛnt]
1) waar algemene overeenstemming over bestaat
2) officieel toegelaten (bron)
1) Als werkelijk aangenomen 2) Aanvaard 3) Bekend 4) Bevoegd (bron)
erkend bijv.naamw.Uitspraak: [ɛrˈkɛnt]
1) waar algemene overeenstemming over bestaat
2) officieel toegelaten (bron)
Hoe is dit mogelijk?
Het word "Persoon" is een vorm van een 'juridische fictie'
"Juridische ficties zijn een onmisbaar instrumentvoor de toepassing van het recht en in bredere zin voor het behoud van de rechtstaat." (bron)
Een 'juridische fictie' is niet een begrip waar teveel nadruk op gelegd word.
Een beter bekend verwant concept in Nederland is de Fictiebepaling.
Fictiebepaling: Een fictiebepaling is de benaming van een artikel in een wet waardoor die wet ruimer toegepast kan worden.
Fictiebepaling is juridisch jargon, maar overigens geen wettelijke term. Een fictiebepaling is vaak te herkennen aan de woorden "wordt geacht". (bron)
Fictiebepalingen: Zaken die bij strikte toepassing van de wet buiten de heffing zouden vallen. Door de wetgever werd dit onwenselijk geacht. Via fictiebepalingen worden bepaalde zaken alsnog in de heffing betrokken. (bron)
Fictiebepaling is juridisch jargon, maar overigens geen wettelijke term. Een fictiebepaling is vaak te herkennen aan de woorden "wordt geacht". (bron)
Fictiebepalingen: Zaken die bij strikte toepassing van de wet buiten de heffing zouden vallen. Door de wetgever werd dit onwenselijk geacht. Via fictiebepalingen worden bepaalde zaken alsnog in de heffing betrokken. (bron)
het is een miserabele slavernij als de wet vague of onzeker is